Kings of Convenience

Βρισκόμαστε Νορβηγία, στο Μπέργκεν. Erlend Øye και Eirik Glambek Bøe ονομάζονται οι ταλαντούχοι μουσικοί, δημιουργοί των πιο ραφιναρισμένων ήχων που άκουσε ποτέ η Σκανδιναβία. Γνωρίστηκαν όταν ήταν δέκα, σε ένα διαγωνισμό γεωγραφίας. Μάντευαν πού πέφτουν τα νησιά Σολομώντα και στα δεκαέξι έπαιζαν στο γκρουπάκι Skog ('δάσος' στη Νορβηγική) μαζί με άλλους δυό. Και μετά έγιναν οι Kings, το σωτήριο έτος 1999. Το πρώτο τους άλμπουμ, Quiet Is the New Loud, γνώρισε μεγάλη επιτυχία (παραγωγή μάλιστα του Ken Nelson των Coldplay) και δάνεισε το όνομά του σε ένα κινηματάκι μουσικών της pop με εμπνεύσεις όπως Simon and Garfunkel και Belle & Sebastian που αναζητούσαν και κατασκεύαζαν πιο, ας πούμε, γλυκά προσεγμένες (αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν subtle) μελωδίες. Ακολούθησαν το Versus και το Riot on an Empty Street, τα οποία αγαπήθηκαν και φιγουράρησαν στα charts. I Don't Know What I Can Save You From (αστεράτο, και πολύ καλό remix από Röyksopp), The Weight of My Words και I'd Rather Dance With You μετράνε. Το 2009 κυκλοφόρησε το Declaration of Dependence. Me in You και The Boat Behind ξεχωρίζουν. Τους αγαπώ.

Ο Øye παίζει επίσης στους γνωστούς πλέον The Whitest Boy Alive (παίζει να είναι αυτοβιογραφικός ο τίτλος), για τους οποίους αξίζουν κι ένα και δύο και τρία posts.

official