The Heavy

Αγγλικούρα indie από το Noid, since 2007. Με σοβαρές soul και funk επιρροές, με λίγο ακόμη blend από reggae και vintage rhyth and blues μαζί με ταινίες του Jim Jarmusch. Το δεύτερο album τους "The House That Dirt Built" (Οκτώβριος, 2009) με γερές δόσεις από bass lines, "βρώμικες" κιθάρες και δυνατά drums μαζί με μια τζούρα country (όχι πολύ, ούτε που θα το καταλάβεις) σε πάνε αλλού. Ειδικά το "Short change hero".



myspace / lastfm

Glass Vaults

Απλά επικό. Εικοσιτέσσερα λεπτά pure ambient μουσικής που σε πάνε αλλου. Ξεφεύγουν και ξεφεύγεις μαζί τους. 5 τραγούδια — το πρώτο τους EP — τα οποία τα βρίσκεις for free από το site τους. Κλικ εδώ απλά, μην κάθεσαι και περιμένεις. Χάνεις χρόνο από το κόλλημα που θα φας μαζί τους, όπως με τους Ataxia.



myspace / lastfm / bandcamp

Ataxia

Είναι κάποιες φορές που όταν βρίσκεις και ακούς νέες μουσικές, κολλάς. Τρως σκάλωμα ρε παιδί μου. Τα κομμάτια μπαίνουν στο repeat για μέρες μέχρι να θυμηθείς ότι υπάρχει και άλλη μουσική εκτός από αυτά τα "νέα ευρήματα". Η μουσική που άκουγες τόσο καιρό.

Έτσι είναι και τα κομμάτια των Ataxia. Μα πρώτα, ας πούμε ποιοι και τι είναι οι Ataxia. Είναι ένα short-lived γκρουπάκι-project του (κιθαρίστα ως γνοστών) Frusciante των RHCP, του μπασίστα Joe Lally των Fugazi και του Josh Klinghoffer —και αυτός των RHCP. Οι Ataxia έγραψαν μουσική jamάρωντας, improvising και ηχογραφώντας για 2 εβδομάδες, η οποία χωρίστηκε σε 2 albums. Το "Automate Writing" που βγήκε το 2004 και το AW II του 2007.

Experimental + psychedelic rock at it's finest! Αν και όλη μέρα στο repeat, δε μπόρεσα να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι συγκεκριμένα. Ειδικά από το "Automate Writing". Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως ίσως στον δεύτερο δίσκο δεν είναι τόσο προσεγμένα τα κομμάτια όσο και στο πρώτο. Μα αυτό δεν είναι πρόβλημα, αλλά μικρο-λεπτομέρεια. Αρκετές φορές οι μελωδίες φέρνουν σε ambient-ο-καταστάσεις και βαριά bass-lines.

ps.: βρείτε τα 2 album στο piratebay (search για ataxia) μιας και πλέον έχουν εξαντληθεί + δεν επανακυκλοφορούν

last.fm / youtube

Smokey Bandits — Debut [2]

Δεν ξέρω εάν θυμάσε όταν η Mary τους παρουσίασε τον Απρίλιο. Εγώ πάντως, τώρα πήρα το Debut και μπορώ να πω τα 15€ άξιζε και με το παραπάνω.

Όπως λέει και η Mary,

Στα στούντιό τους (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) ακούγονται samples από δίσκους Swing Jazz. Οι ίδιοι ιδιοφυώς προσθέτουν Tango, Waltz, Dub και την αγαπημένη Nu Jazz. Και ταξιδεύεις.

Εγώ να προσθέσω πως προσθέτουν—έχουν ακούσματα και από balkan μουσικές. Το όλο αποτελέσματα δένει πολύ καλά — τι καλά δηλαδή, παραπάνω από καλά! Δεν ξεχώρισα κάποια κομμάτια ακόμη, επειδή απλά όταν άκουγα δεν πρόσεχα στο tracklist. Όλο το album όμως είναι με πολύ μεράκι φτιαγμένο και —όπως είπα— δένει πολύ μεταξύ του.

Ήχοι balkan, groove, jazz, nu jazz, funk, dub, waltz, tango, latin. Σε μια τέτοια μίξη που δύσκολα θα βρεις σε ελληνική μπάντα. Must-have.

Το βρήκα στο Public, 15€. Buy it αντί να το κατεβάσετε για support στα παιδιά. Ή τουλάχιστον, κάντε και τα δύο.

Groundation + Don Carlos Rastavibe Day fest

Πέμπτη 1 Ιουλίου. Principal, Θεσσαλονίκη. 2 από τα μεγαλύτερα ονόματα της reggae σε ένα γαμάτο πολύωρο reggae live/gig/whatever. Από τις 7 παρά μέχρι τις 2 το βράδυ, το Principal ήταν γεμάτο από τους ήχους του μπάσου, της κιθάρας, των ντραμς και των πλήκτρων σε ρυθμούς reggae.

Irie!

Το όλο πρόγραμμα ξεκίνησε με την προβολή του Holding on to Jah, ένα ντοκιμαντέρ του Harisson Stafford (τραγουδιστή/front-man των Groundation) για το πως ξεκίνησε/μεγάλωσε/εξελίχτηκε το κίνημα των Rastafari. Με συνεντεύξεις από ιστορικούς αλλά και με σύγχρονο υλικό της εποχής και συντεύξεις *σχεδόν* όλων των μεγάλων ονομάτων της reggae. Το είδα σχεδόν από την αρχή — πρέπει να έχασα κάνα 10λεπτο μόνο.

Μετά σειρά είχαν οι Έλληνες Animation να ξεκινήσουν τη συναυλία. Είπαν τα δικά τους κομμάτια που μου άρεσαν πάρα πολύ ενώ προέκυψε ένα μικρο-πρόβλημα στα μικρόφωνα που τελικά λύθηκε. Στα + η γαμάτη φωνή του τραγουδιστή τους που θύμιζε μαύρου τζαμαϊκάνου που τραγουδάει ragga.

Αφού τέλιωσαν παίζοντας γύρω στην 1 ώρα και κάτι ψιλά, εμφανίστηκε ο... Don Carlos! Founding member των Black Uhuru, ο Don Carlos έδωσε ρεσιτάλ παρότι μεγάλης ηλικίας (γύρω στα 60) χωροπηδούσε σαν κατσίκι πάνω στη σκηνή από τη μία άκρη στην άλλη τραγουδώντας πολλά γνωστά δικά του κομμάτια. Στο τέλος είπε, φυσικά, guess who's coming to dinner... natty dreadlocks! Έγινε πανικός!

We gonna rock them, rock them all, we gonna beat them, beat them all!

Πέρασε κάνα 20λεπτο αφότου τέλιωσε ο Don Carlos και στην σκηνή βγήκαν οι πολυμελής Groundation. Ο Stafford φάνηκε γνώστης της πολιτικοοικονομικής κατάταστασης της χώρας μας και κάθε τόσο έλεγε τα δικά του positive λόγια (δυστυχώς δε μπόρεσα να ηχογραφήσω, αυτά που έλεγε ήταν διαμάντια) κάνοντας όλους μας να χοροπηδάμε ακόμη πιο δυνατά. Φάση παίχτηκε όταν μετά από 2+ ώρες τέλιωσαν, έφυγαν, αλλά τους κάναμε να γυρίσουν πίσω για ένα τελευταίο τραγούδι.

Ο ήχος ήταν πολύ καλός, η μπύρα στα 3 ευρώ (Βεργίνα όμως) και το νερο ΣΤΟ 1 ΕΥΡΩ (ΕΛΕΟΣ!). Φάουλ για το principal η τιμή του νερού. Στα αρνητικά και η ακριβή μετακίνηση από/προς Principal λόγω θέσης του. Στα ακόμη πιο θετικά όμως, όταν έχεις πρόσκληση για συναυλία (με πιάνεις;).

blessings bredrens and sistrents, stay irie and love everyone! everfaithful, eversure, everlivin jah rastafari!

The Revivalists

5 φίλοι — μεταξύ τους και ένας Έλληνας, ο George Gekas — από την Νέα Ορλεάνη, USA, κάνουν τα δύο τελευταία χρόνια καταπληκτικές μουσικές. Βρίσκουν τις ισορροπίες μεταξύ jam, funk και melodic pop — ένας συνδυασμός που κάνει τους ολοένα και αυξανόμενους θαυμαστές τους να θα θέλουν όλο και περισσότερη μουσική.

Χαρακτηρίζονται ως Rock / Jam Band / Indie.

Ξεκίνησαν όταν ο τραγουδιστής και κιθαρίστας τους, David Shaw μετακόμισε στην Νέα Ορλεάνη τον Αύγουστο του 2007. Μία μέρα, ο Ζack Feinberg καθώς έκανε ποδήλατο πέρασε από την αυλή του Shaw, ο οποίος έπαιζε κιθάρα. Ο Feinberg σταμάτησε και άρχισαν κατευθείαν να jamάρουν. Σιγά, σιγά προστέθηκαν και τα υπόλοιπα μέλη. Με διαφορετικές επιρροές ο καθένας, οι Revivalists έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν μοναδικό ήχο.

Check ‘em out for sure!

Band line-up:

George Gekas (bass)

Andrew Campanelli (drums)

Zack Feinberg (guitar)

David Shaw (vocals, guitar)

Rob Ingraham (saxophone, miscellaneous/other)

official / myspace

Flevans

Η Βαλαωρίτου είναι της μόδας και αν διάλεγα κάποια μουσική να ντύνει τόσο τις μέρες όσο και τις νύχτες της αυτή θα ήταν η μουσική του Flevans. Και πράγματι την περασμένη Πέμπτη ο Flevans φιλοξενήθηκε από το Partisan. Δεν παρευρέθηκα (πολύ δυστυχώς) αλλά φαντάζομαι με άνεση τους χορούς που ξεσήκωσαν τα funky jazzy dance beats του απόλυτου γνώστη των εναλλακτικών dancefloors. Το αστέρι (σίγουρα όχι μοναδικό) της αγαπημένης Tru Thοughts πρωτοσυνέθεσε μουσική στο σπιτάκι του στο Brighton και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο ταλαντούχους, δημιουργικούς και πολυμήχανους μουσικούς της electro. Για τους εραστές των βινυλίων, έχει καλά νέα. Η επόμενη κυκλοφορία του Flevans αναμένεται σε EP βινύλιο, με τέσσερα ή πέντε brand new κομμάτια, συνοδευόμενο από ένα CD των δέκα κομματιών. Εν αναμονή λοιπόν, χορεύουμε.



official/myspace

Φανταστικοί Ήχοι live @ SKG (Thessaloniki, you fool!)

Ε, ναι λοιπόν! Οι Φανταστικοί Ήχοι που γράψαμε τον Απρίλιο έρχονται Θεσσαλονίκη για ένα live dj-set.

Που; στο Ebargo, Βαλαωρίτου 25 (2310 536183)

Πότε; Τετάρτη, 30 Ιουνίου, starts 22.00

Φράγκα; Free entrance!

Σάρμα Sadahzinia

Ίσως τη γνωρίζεις ήδη, ίσως πάλι και όχι. Είναι η πρώτη γυναίκα που έκανε hip hop στην Ελλάδα πλάι στον BD Foxmoor των Active Member γύρω στο 1994. Συγγραφέας παιδικών βιβλίων αλλά και μετφράστρια των αντίστιχων Αγγλικών.

Πρωτοπόρος.

Πλέον 15 χρόνια σχεδόν μετά, επιστρέφει με το Σάρμα, έναν δίσκο που μόνο hip hop δεν θυμίζει (καθόλου κακό, της πάει έτσι και αλλιώς το σάρμα, more on this παρακάτω) με ενορχηστρώσεις και έχει κυρίαρχο στοιχείο τη μουσικότητα των εγχόρδων, των drums και της κιθάρας. Σχεδόν όλες οι μουσικές που συνοδεύουν τους στίχους της Sadahzinia είναι παιγμένες live και χωρίς samples.

10 κομμάτια εντελώς διαφορετικά και νέα. 2-3 mix παλαιότερων όπως το Νίοβγαλτο ψέμα, το οποίο εδώ το τραγουδάει ο BD Foxmoor και είναι like, 1000 φορές καλύτερο και μία διασκευή του 'One Hand Clapping' από το Jazz trio του τρομπετίστα Thomas Siffling.

Now, let's get back to Σάρμα. Σάρμα είναι μια λέξη με μεγάλο σημασιολογικό εύρος. Είναι αρχαιοελληνική και σημαίνει το απόρριμμα – αλλά σημαίνει και το 'όμορφο', ακόμα μπορεί να δηλώσει τη ρωγμή, τη σχισμή, ένα ρήγμα κάτω από την επιφάνεια, το οποίο έχει με μια τέτοια ρυθμική μορφή - που θυμίζει, κατά κάποιο τρόπο, μια μουσική παρτιτούρα.

Κοστίζει μόνο 10 ευρώ χωρίς να ανακατεύονται μέσα καμία δισκογραφίκη, κανένας μάνατζερ, κανένα κανάλι, κανένας σπόνσορας παρά μόνον το μεράκι και η αγάπη για το low bap των ανθρώπων του.

Ακούγεται και αν δεν ακούς hip hop και στο συνιστώ όπως είπα like, a thousand times.

official / eshop / search youtube for "Sadahzinia sarma"

Dubstep gig στη Στοά

Σάββατο, γύρω στις 11 στη Στοά Μοδιάνου, Θεσσαλονίκη. Αρκετός κόσμος, μαζεμένος έξω και μέσα από το bar Στοά aka Sounds of Freedom.

Μέσα, ο DJ Mykalo παρέα με τα βινύλια και το pc του να παίζουν non-stop dubstep και να χώνεται που και που και drum and bass.

Κατά τις 12 ο κόσμος πολύ περισσότερος και το στενό μέσα στην αγορά Μοδιάνου με τα τραπεζάκια γεμάτα.

Sounds of freedom λοιπόν, η Στοά όπου κάθε Παρασκευή παίζει ο Stefannaty & Rastayouth ψαγμένο reggae, κάθε Τετάρτη ο Rudeboy με ska και rocksteady και φυσικά κάθε Σάββατο dubstep tunes από τον Mykalo.

Φθηνή και καλή μπύρα, ωραίος κόσμος. Αν γουστάρεις αυτές τις μουσικές και είσαι Θεσσαλονίκη, μην ξεχάσεις να περάσεις από τη Στοά.

Όλο το πρόγραμμα τι παίζει κάθε μέρα στο facebook group.

facebook group / myspace

They DID ROCK us like a Hurricane

Φυσικά οι Scorpions δε χρειάζονται συστάσεις. Οκέυ, μπορεί το συγκεκριμένο post να μη συμπίπτει πλήρως με το σκοπό αυτού του blog (δλδ την αναζήτηση νέων/σπάνιων μουσικών επιλογών), ωστόσο απλά δε γίνεται να μη γράψω για την τελευταία συναυλία των Scorpions στη Σαλονίκη και μια απ' τις τελευταίες της καριέρας τους.

Οι πόρτες άνοιξαν στις 18.00 κι από νωρίς ο κόσμος άρχιζε να καταφτάνει στο στάδιο του Μακεδονικού για να αποχαιρετήσει τον Klaus και την παρέα του. Γύρω στις 8+ έκαναν την εμφάνιση τους τα support groups, με τους Over the Rainbow, που βγήκαν στη σκηνή ακριβώς πριν τους Scorpions, να κλέβουν την παράσταση και να ζεσταίνουν σιγά σιγά τον κόσμο. Οι Over the Rainbow, ένα hard rock/heavy metal συγκρότημα από την Αγγλία με επιρροές από Deep Purple και Black Sabbath, έπαιξαν γνωστά τραγούδια της rock σκηνής αλλά και δικά τους κομμάτια.

Η ώρα ήταν 22.17 όταν οι "μεγάλοι" Σκορπιοί βγήκαν στη σκηνή. Το πανδαιμόνιο που ακολούθησε ήταν αναμενόμενο. Δεκάδες κινητά και κάμερες απαθανάτιζαν κάθε στιγμή. Μπήκαν με σκοπό να ξεσηκώσουν τον κόσμο απ' την πρώτη στιγμή με το "Sting In The Tail", απ' το καινούριο ομώνυμο album τους, το οποίο βρήκαν την ευκαιρία να προμοτάρουν με κομμάτια όπως το "Raised On Rock", το "The Good Die Young" και το (παρηγορητικό για την Ελλάδα) "The Best is Yet to Come". Ο ήχος τους συμπαγής και καθαρός και η ενέργεια τους -ναι,ναι στα 60+ τους- τρομερή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι λέξεις "Ευχαριστώ" (είδες ο Klaus;) και "Θεσσαλονίκη" που φώναξε 2-3 φορές ο Klaus Meine καθώς και το πάθος του drummer James Kottak, ο οποίος όχι μόνο έπαιζε μόνος του υπερυψωμένος στη μέση της σκηνής για λίγη ώρα με μεγάλη ταχύτητα και απίστευτη τρέλα, αλλά και ξαφνικά γυρνάει την πλάτη του στο κοινό, δείχνοντας την μπλούζα του που έγραφε "You Kick Ass"!

Τι να πει κανείς για αυτούς τους τύπους; Πραγματικά ενυπωσιακοί. Φυσικά στα τραγούδια που ερμήνευσαν συμπεριλήφθηκαν μεγάλες τους επιτυχίες όπως το " Holiday", το "3 2 1", το "Wind Of Change", το "Send Me An Angel" και η ερωτική μπαλάντα "Still Loving You". Όπως ήταν λογικό, η βραδιά έκλεισε με το κλασικό "Rock You like a Hurricane", όπου κοινό και μπάντα τα δώσαν όλα και τον Klaus να ευχαριστεί ακόμη μια φορά τον κόσμο.

Δε θέλω να ασχοληθώ πολύ με όσα ακούστηκαν στις 2 μεγαλουπόλεις της χώρας μας περί "ξεπουλήματος" και "κατάντιας" των Σκορπιών επειδή αποφάσισαν να συμπεριλάβουν τα Γιάννενα και την Πάτρα στην περιοδεία τους. Εγώ ξέρω ότι έτσι συνέβαλαν στη "συναυλιακή αποκέντρωση" και έδωσαν τη δυνατότητα και τη χαρά στον κόσμο της επαρχίας να τους απολαύσει.

Όσο για τους ίδιους τους Scorpions, μπράβο τους. Μπορεί να ήμαστε για 2+ ώρες ο ένας πάνω στον άλλο, μπορεί η ατμόσφαιρα να μύριζε μπάφο και όταν φεύγαμε ο συνωστισμός να ήταν αδιανόητος, και ακόμη μπορεί να μην τους ακούσαμε να παίζουν τα "No One Like You" και "Sly" που ζητούσαν επίμονα δύο κοριτσάκια κοντά μου, αλλά αξίζουν συγχαρητήρια σε αυτούς τους ανθρώπους που ρόκαραν τη Σαλονίκη, όπως ροκάρουν από το 1972 όλη την υφήλιο, και απέδειξαν ότι μόνο κορεσμένοι δεν είναι.

Vielen Dank Scorpions.

To Still Loving You

Και οι... τρέλες του drummer

monika

λίγα λόγια..υπέροχη φωνή που σε ταξιδεύει..μοναδικές μελωδίες..
πολύ καλή δουλειά..κάτι διαφορέτικο στη μουσική σκηνή.

από την πρώτη δισκογραφική δουλειά "avatar", ξεχώρισαν τραγούδια όπως babe, over the hill,avatar, excuse my friends. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το καινούργιο της άλμπουμ "Exit" που φαίνεται το ίδιο μοναδικό. Τα τραγούδια θα παρουσιάσει στα live σε Καβάλα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα, 11, 14 και 16 ιουνίου αντίστοιχα.



my space: http://www.myspace.com/monikarides

Bibio

Δεν είμαι σίγουρη πως δηλώνω fan, αξίζει όμως ένα ποστ για τον καλλιτέχνη και τα άλμπουμ (τρία κυκλοφόρησε την προηγούμενη χρονιά!) που κατά πολλούς υπήρξαν τα καλύτερα του 2009, με σπουδαιότερο το Ambivalence Avenue. O Bibio, ή κατά κόσμον Stephen Wilkinson, είναι Βρετανός μουσικός παραγωγός. Ξεκίνησε να πειραματίζεται όταν σπούδαζε sonic arts στο Middlesex University του Λονδίνου, και δεν σταμάτησε έκτοτε. Συζητήθηκε η αλλαγή δισκογραφικής - από τη Mush Records στη Warp Records - καθώς συνόδευσε μια 'ωρίμανση' κατά πολλούς, κυρίως ως προς την αυτοπεποίθηση του καλλιτέχνη. fi, Hand Cranked και τα περσινά Vignetting the Compost, Ambivalence Avenue και The Apple and the Tooth συνθέτουν τη δισκογραφία του τύπου που ξέρει να χειρίζεται την electro. Συγκεκριμένα, και για να ασχολήθω με το album που γνωρίζω, στο Ambivalence Avenue βρίσκονται κομμάτια με κοινό -νέο- ύφος και κάποιου είδους συνοχή, χωρίς ωστόσο καμία ομοιότητα μεταξύ τους. Στο album με τον ωραίο τίτλο ακούω groovy bass lines και επιμελώς ατημέλητα vocals. Παίζοντας με αναγραμματισμούς, ρωτώ: Fine Art?



myspace

Kings of Convenience

Βρισκόμαστε Νορβηγία, στο Μπέργκεν. Erlend Øye και Eirik Glambek Bøe ονομάζονται οι ταλαντούχοι μουσικοί, δημιουργοί των πιο ραφιναρισμένων ήχων που άκουσε ποτέ η Σκανδιναβία. Γνωρίστηκαν όταν ήταν δέκα, σε ένα διαγωνισμό γεωγραφίας. Μάντευαν πού πέφτουν τα νησιά Σολομώντα και στα δεκαέξι έπαιζαν στο γκρουπάκι Skog ('δάσος' στη Νορβηγική) μαζί με άλλους δυό. Και μετά έγιναν οι Kings, το σωτήριο έτος 1999. Το πρώτο τους άλμπουμ, Quiet Is the New Loud, γνώρισε μεγάλη επιτυχία (παραγωγή μάλιστα του Ken Nelson των Coldplay) και δάνεισε το όνομά του σε ένα κινηματάκι μουσικών της pop με εμπνεύσεις όπως Simon and Garfunkel και Belle & Sebastian που αναζητούσαν και κατασκεύαζαν πιο, ας πούμε, γλυκά προσεγμένες (αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν subtle) μελωδίες. Ακολούθησαν το Versus και το Riot on an Empty Street, τα οποία αγαπήθηκαν και φιγουράρησαν στα charts. I Don't Know What I Can Save You From (αστεράτο, και πολύ καλό remix από Röyksopp), The Weight of My Words και I'd Rather Dance With You μετράνε. Το 2009 κυκλοφόρησε το Declaration of Dependence. Me in You και The Boat Behind ξεχωρίζουν. Τους αγαπώ.

Ο Øye παίζει επίσης στους γνωστούς πλέον The Whitest Boy Alive (παίζει να είναι αυτοβιογραφικός ο τίτλος), για τους οποίους αξίζουν κι ένα και δύο και τρία posts.

official

Local Natives

Και από τη Βρετανία, ταξιδεύουμε στο Λος Άντζελες, στη γειτονιά του Silver Lake. Τις εννέα εμφανίσεις στο 2009 SXSW festival στο Τέξας, διαδέχτηκαν ενθαρρυντικές συγκρίσεις με τους μεγάλους Arcade Fire και Fleet Foxes. Είναι μια παρέα συμμαθητών που χρησιμοποιώντας ξενικούς όρους, θα ονομάζαμε κουλ. Ο ήχος είναι μοναδικός, άλλοτε rock άλλοτε folk, πάντοτε ενδιαφέρων. Το ντεμπούτο άλμπουμ Gorilla Manor πρωτοκυκλοφόρησε στη Βρετανία (God save the queen, η Αγγλία στηρίζει) τον περασμένο Νοέμβριο ενώ οι συμπατριώτες τους τους άκουσαν μόλις το Φεβρουάριο. Στο New Artist Chart, οι Local Natives κατέκτησαν την τρίτη θέση. Τους περιγράφουν afropop-influenced guitars with hyperactive drumming and hooky three-part harmonies και οι ίδιοι το απολαμβάνουν. Ιδιότυπα όμορφο, δικής τους έμπνευσης και παραγωγής artwork. Περιοδεύουν. Αν πας states τους προλαβαίνεις.

myspace


Τραγουδούν I keep those chopsticks you had from when
you taught abroad in Japan. Όπως τους έμαθα.

Florence And The Machine

Florence and the Μachine!
όμορφοι ήχοι.περίεργοι στίχοι.υπέροχη φώνη(florence). δυνατό χαρτί στα χέρια της βρετανικής μουσικής βιομηχανίας!

Ο λόγος για ένα ιδιαίτερο μουσικό συνδυασμό (καθώς ούτε καθαρό solo είναι αλλά ούτε και band) που αποτελείται από την Florence (Florence Leontine Mary Welch) και ένα σύνολο μουσικών που την συνοδεύουν.Συνδυασμοί στοιχειων indie, pop, experimental αλλά και alternative. το αποτέλεσμα..μοναδικό!

Το όνομα Florence and the Machine προέρχεται από ένα αστείο-παρατσούκλι που είχε βγάλει η Florence για μια φίλη της (με την οποία έγραφαν μουσική) την οποία φώναζε Isabella Machine, ενώ την ίδια την φώναζαν Florence Robot. Έτσι το αρχικό καλλιτεχνικό όνομα της Florence ήταν "Florence Robot is a Machine", το οποίο αργότερα άλλαξε και πήρε τη σημερινή του ονομασία.



myspace / official

Bell Horses

Τι γίνεται όταν έχεις βρει τόσα νέα γκρουπάκια μέσα σε λίγες μέρες και δεν ξέρεις για ποιο να πρωτογράψεις; I guess διαλέγεις στην τύχη ή απλά σύμφωνα με το genre που σου αρέσει περισσότερο. Βέβαια, στην περίπτωση των Bell Horses μάλλον για την πρώτη περίπτωση μιλάω.

Οι Αμερικάνοι Xian Hawkins και Jenny Owen Youngs φτιάχνουν καταπληκτικά electronica ambient σε συνδυασμό με accoustic instrumentals κομμάτια. Το πρώτο τους άλμπουμ titled This Loves Last Time κυκλοφόρησε πέρσι τον Οκτώβριο και έχει χαρακτηριστεί «από τις καλύτερες εκπλήξεις του 2009.» Small hours, Headmess, Billowing, Photograph και Dust of us — πρέπει να τα ακούσετε. Ο καθένας τους ακολουθεί και solo πορεία οπότε ψάχτε τους.

no youtube δυστυχώς :-/

myspace / official / album (buy-stream only)

Φανταστικοί Ήχοι

Τόσο φανταστικοί που κολλάς για ώρες. Retro-futuristic ήχοι μαζί με ψυχεδελικούς space electronic και μόνο ελληνικά samples. Το πρώτο τους άλμπουμ. Πρώτη εντύπωση που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς το διπλό-σιντί είναι λες και είναι κάποιο χαμένο ψυχεδελικό βινύλιο των 70s. Όλα τα κομμάτια είναι must-listen. Βάλτε το στο repeat (χωρίς το shuffle) και μπορεί να παίζει για ώρες. "Άγγελοι", "Άνθρωπε", "Να έχεις τα πάντα", "Μόρκα" και "Αν σ' αρνηθώ" είναι μόνο λίγα από αυτά. Έχουν και πολύ καλό blog με άπειρο υλικό έτοιμο να το ανακαλύψεις — links, downloads, mixtapes...

Το album free download από εδώ

Όλα τα downloads από τους Φανταστικούς Ήχους εδώ και τα mixtapes τους εδώ

Παίζουν σε Αθήνα αλλά και Θεσσαλονίκη (πχ block33), check their blog για τα upcoming lives.

myspace / blog

Smokey Bandits

The Cactus Kid. Western movie των 20s.

Η Klik Records έκανε πάλι το θαύμα της. Πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ των Smokey Bandits, 'Debut'. Εξαιρετικά ενδιαφέρον σχήμα, δηλώνει ότι εμπνέεται από cult ήχους ταινιών του Tarantino, Almodovar και Guy Ritchie. Στα στούντιό τους (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) ακούγονται samples από δίσκους Swing Jazz. Οι ίδιοι ιδιοφυώς προσθέτουν Tango, Waltz, Dub και την αγαπημένη Nu Jazz. Και ταξιδεύεις.

myspace

yann tiersen

Ο Yann Tiersen είναι Γάλλος μουσικός συνθέτης, o οποίος γεννήθηκε στη Γαλλία 23.Ιουνίου.1970.
Γνωστός για τον ιδιαίτερο ήχο των συνθέσεων του, χρησιμοποιεί μία μεγάλη ποικιλία μουσικών οργάνων σε σχετικά μινιμαλιστικές συνθέσεις. Τα κύρια μουσικά όργανα που χρησιμοποιεί στις περισσότερες συνθέσεις του είναι πιάνο, βιολί και ακορντεόν.

Ιδιαίτερα γνωστός έγινε με το soundtrack της ταινίας Amelie to 2001.(Le fabuleux destin d'Amelie Poulain)

Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είναι τα μαγευτικά live. Κάποιες φορές συνοδεύεται από ορχήστρα και διάφορους guests, ενώ άλλες φοές τα live του έχουν ένα πιο minimal χαρακτήρα.


myspace / official

the cinematic orchestra

γεια και από εμένα :)
εγώ έχω να προτείνω ένα τραγούδι που γνώρισα από μία φίλη μου. Η αλήθεια είναι ότι έχει ιδιαίτερα όμορφα μουσικά ακούσματα και κάθε της πρόταση είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα..

σταματώ κάπου εδώ..γιατί αλλιώς μπορώ να μιλάω για ώρες..(κάτι που δεν νομίζω να αρέσει σε κανέναν)

λοιπόν το τραγούδι λέγεται "build a home" από Cinematic Orchestra :)

The Cinematic Orchestra-είναι ένα μουσικό σχήμα που ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 90' στη Μ.Βρετανία από τον Jason Swinscoe με επιρροές από jazz και electronic ήχους, δίνει(κατά την ταπεινή μου γνώμη τουλάχιστον) ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα σε κάθε δημιουργία.
Άλλα μέλη είναι: Tom Chant (saxophone), Phil France (double bass), Luke Flowers (drums), Nick Ramm (piano), Stuart McCallum (guitar). Παλαιότερα μέλη ήταν οι Jamie Coleman (trumpet), T. Daniel Howard (drums), Alex James (piano) και Patrick “PC” Carpenter (turntables).

myspace / official

Spaced Cowboy

Experimental psychedelic beats, από τον "δικό μας" Spaced Cowboy. Όταν δεν μιξάρει beats είναι visual enthusiast ή αλλιώς visual dj. Signed στο indie netlabel Odd_io (το site είναι down προς το παρόν) του (φίλου) Lee Turtle, πλέον παίζουν και ως VJs μαζί στην Αθήνα. Επιρροές από Klaus Weiss, Adrian Utley, Godsy, Ras G (αναμένεται post), Malcolm Catto, Chris Walmsley, Saber Rider & The Star Sheriffs.

μπορείτε να τον βρείτε και στο spcdcwby@gmail.com.

download ή listen όλα τα tracks εδώ.

myspace / official

Olafur Arnalds

Olafur Arnalds και Ισλανδικό ambient σε συνδυασμό με post-rock ήχους και instrumental συμφωνίες. 3 άλμπουμ έως τώρα, τα Eulogy for Evolution του 2007, Variations of Static EP του 2008 και Found Songs τον Απρίλη του 2009. Μάλιστα, το Found Songs ήταν ένα project που δίηρκησε 7 μέρες — κάθε μέρα και ένα track recording που γινόταν available μέσω twitter μετά.

O Arnalds έχει επιμεληθεί επίσης, μέσω του Erased Tapes, ένα cinematic label, το Erased Tapes Collection όπου συμμετέχουν οι Aparatec, Kyte, The British Expeditionary Force και άλλοι. Download it εδώ (στο πρώτο (DDC) field βάλτε αυτό: MY-FREE-ERATP010).

myspace / official / twitter

Κτίρια τη Νύχτα

Ξεκίνησα να γράψω για τους Φανταστικούς Ήχους αλλά στην πορεία ανακάλυψα τα (ή τον, καλύτερα) Κτίρια τη Νύχτα. Παίδεμα μιας δεκαετίας για το "ΩΕΜ και η λαίμαργη αγάπη, οι υποθέσεις του πέμπτου κόσμου" που μπορείς να το βρεις στο blog των Κτιρίων ή στο Vinyl Microstore στην Αθήνα — αν δεν έχει εξαντληθεί, γιατί βγήκαν 50 handmade σιντί μόνο.

Τελείως, μα τελείως, indie, με ήχους επηρρεασμένους από Michael Haneke, Lars von Trier, Jean-luc Godard, Andrei Tarkovsky, Bela Tarr, David Lynch, Roman Polanski και φυσικά τα κτήρια και τις γειτονιές των Αθηνών.

Καταπληκτική δουλειά. Στο blog των Κτιρίων κυκλοφορούν και πολλά άλλα tracks τους. Μπορείς να τα βρεις όλα — μα όλα — εδώ.

Για να μάθεις τι συμβαίνει μέσα στα κτίρια όταν νυχτώνει κλικ εδώ.

Vassilikos

Ο τραγουδιστής των Raining Pleasure κυκλοφόρησε μέσα στο 2009 το πρώτο του solo album με τίτλο "Vintage: Songs i wish i 'd written Vol.1". Όλα τα κομμάτια είναι διασκευές παλιότερων τραγουδιών κυρίως από τα 60s και τα 70s. Συγκεκριμένα περιέχει κομμάτια από Beatles, Leonard Cohen, Paul Anka και πολλούς άλλους.

Η φωνή του ταίριαξε εκπληκτικά με τα 13 τραγούδια που επέλεξε να διασκευάσει. Όλα τους αποπνέουν έντονα συναισθήματα και ερωτισμό. Ο ίδιος ο Βασιλικός δήλωσε "Πιστεύω ότι είμαι άνθρωπος με ικανοποιητικές ποσότητες μελαγχολίας και μοναξιάς πάνω του.", κάτι που αποτυπώθηκε στον εν λόγω δίσκο.

Αναμφισβήτητα, το album αυτό αξίζει να ακουστεί και παρ' όλο που οι εκτελέσεις αυτές δεν είναι οι αυθεντικές, η μουσική τους δύναμη είναι μοναδική.

Official Website

Myspace Profile

Η πρόταση μου απ' το δίσκο

Playground Noise

Οι Playground Noise είναι ένα πενταμελές ελληνικό συγκρότημα από την Πάτρα, που πριν από 2 χρόνια κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, ένα εφτάιντσο βινύλιο ("Sunday, Flowers"), ενώ φέτος επανέρχονται με το πρώτο full-length album τους, "Playground Noise".

Καθαρά rock, μάλλον μελαγχολικός, ήχος, επηρεασμένος από συγκροτήματα όπως οι Joy Division, οι Bad Seeds και οι Madrugada με στοιχεία shoegaze. Μπαίνουν ιδιαίτερα δυνατά στο πρώτο track του νέου τους δίσκου, το "April 24", ενώ το "The Divers " διακατέχεται από μια αίσθηση θλίψης. Καθαρά στιχουργικά, το κομμάτι "Distance" είναι μια κλάση ανώτερο από τα υπόλοιπα,αν και πιο dark σαν ήχος, το "Night-Blooming Cereus" αποτελεί μια εξαιρετική σύνθεση βιολιού και πιάνου και το "Whisper In My Head", ίσως το πιο σκοτεινό κομμάτι του δίσκου, θυμίζει έντονα Madrugada στην πρώτη τους δουλειά.

Γενικά, το συγκεκριμένο group χωρίς να φέρνει κάτι καινούριο στην ελληνική δισκογραφία, αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για τους fans της Indie Rock μουσικής.

Official Website

Myspace Profile

Η πρόταση μου απ' το δίσκο

The Gentleman Losers

Δύο αδέρφια από την Φιλανδία ο Samu και Ville Kuukka, δόσεις από post-rock, accoustic instrumental, ambient, shoegaze και electronica, ήχοι cinematic που θυμίζουν Vincent Gallo, Deaf Center και William Basinski, homemade diy videoclips σε 8mm φιλμ και δύο άλμπουμ, Dustland (ως καλύτερο album της χρονιάς για το boomkat για το 2009) και το On City Centre Offices.

do listen them.

myspace / official

Chinese Man Records

Γεια κι από μένα :)

Αγαπημένες μουσικές από 4 (για αρχή τουλάχιστον) άτομα με διαφορετικά ενδιαφέροντα και φυσικά, πολλές φορές, διαφορετικές μουσικές επιλογές. Δε μπορώ να πω ότι γνωρίζω πολλά από μουσική, δεν έχω σπουδάσει κάτι σχετικό ούτε ασχολούμαι με σύνθεση ή κάποιο όργανο. Ωστόσο, τη θεωρώ την υψηλότερη μορφή τέχνης και μου αρέσει να αναζητώ νέα μουσικά μονοπάτια.

Ως πρώτη πρόταση αυτού του blog, σκέφτηκα να επιλέξω ένα τραγούδι που αρέσει και στους 4 μας.

Chinese Man Records - I 've Got That Tune

Enjoy :)

Music is a moral law. It gives soul to the universe, wings to the mind, flight to the imagination, and charm and gaiety to life and to everything. It is the essence of order, and leads to all that is good, just,

and beautiful,of which it is the invisible, but nevertheless dazzling,

passionate and eternal form.

-Plato

Were it not for music, we might in these days say, the Beautiful is dead.

διαφορετικές μουσικές, ίδια πάνω-κάτω γούστα.
διαφορετικοί χαρακτήρες, ίδια πάνω-κάτω γούστα.
διαφορετικά γούστα, ίδιες πάνω-κάτω μουσικές.

ξεκινάμε ομαδικά, σαν μια κολλεκτίβα τις μουσικές αυτές.
είναι όμορφο να ανακαλύπτεις νέους κόσμους.

Jazz, World, Flamenco, Electronic, Ambient, Post Rock, Instrumental, Indie rock, Alternative Rock, Hard Rock, Psychedelica, Indie Rock, Progressive Rock, Blues, Trip Hop, Reggae, Low Bap.

we hope you enjoy — we, for sure, do!

When words leave off, music begins.