Glass Vaults

Απλά επικό. Εικοσιτέσσερα λεπτά pure ambient μουσικής που σε πάνε αλλου. Ξεφεύγουν και ξεφεύγεις μαζί τους. 5 τραγούδια — το πρώτο τους EP — τα οποία τα βρίσκεις for free από το site τους. Κλικ εδώ απλά, μην κάθεσαι και περιμένεις. Χάνεις χρόνο από το κόλλημα που θα φας μαζί τους, όπως με τους Ataxia.



myspace / lastfm / bandcamp

Ataxia

Είναι κάποιες φορές που όταν βρίσκεις και ακούς νέες μουσικές, κολλάς. Τρως σκάλωμα ρε παιδί μου. Τα κομμάτια μπαίνουν στο repeat για μέρες μέχρι να θυμηθείς ότι υπάρχει και άλλη μουσική εκτός από αυτά τα "νέα ευρήματα". Η μουσική που άκουγες τόσο καιρό.

Έτσι είναι και τα κομμάτια των Ataxia. Μα πρώτα, ας πούμε ποιοι και τι είναι οι Ataxia. Είναι ένα short-lived γκρουπάκι-project του (κιθαρίστα ως γνοστών) Frusciante των RHCP, του μπασίστα Joe Lally των Fugazi και του Josh Klinghoffer —και αυτός των RHCP. Οι Ataxia έγραψαν μουσική jamάρωντας, improvising και ηχογραφώντας για 2 εβδομάδες, η οποία χωρίστηκε σε 2 albums. Το "Automate Writing" που βγήκε το 2004 και το AW II του 2007.

Experimental + psychedelic rock at it's finest! Αν και όλη μέρα στο repeat, δε μπόρεσα να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι συγκεκριμένα. Ειδικά από το "Automate Writing". Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως ίσως στον δεύτερο δίσκο δεν είναι τόσο προσεγμένα τα κομμάτια όσο και στο πρώτο. Μα αυτό δεν είναι πρόβλημα, αλλά μικρο-λεπτομέρεια. Αρκετές φορές οι μελωδίες φέρνουν σε ambient-ο-καταστάσεις και βαριά bass-lines.

ps.: βρείτε τα 2 album στο piratebay (search για ataxia) μιας και πλέον έχουν εξαντληθεί + δεν επανακυκλοφορούν

last.fm / youtube

Smokey Bandits — Debut [2]

Δεν ξέρω εάν θυμάσε όταν η Mary τους παρουσίασε τον Απρίλιο. Εγώ πάντως, τώρα πήρα το Debut και μπορώ να πω τα 15€ άξιζε και με το παραπάνω.

Όπως λέει και η Mary,

Στα στούντιό τους (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) ακούγονται samples από δίσκους Swing Jazz. Οι ίδιοι ιδιοφυώς προσθέτουν Tango, Waltz, Dub και την αγαπημένη Nu Jazz. Και ταξιδεύεις.

Εγώ να προσθέσω πως προσθέτουν—έχουν ακούσματα και από balkan μουσικές. Το όλο αποτελέσματα δένει πολύ καλά — τι καλά δηλαδή, παραπάνω από καλά! Δεν ξεχώρισα κάποια κομμάτια ακόμη, επειδή απλά όταν άκουγα δεν πρόσεχα στο tracklist. Όλο το album όμως είναι με πολύ μεράκι φτιαγμένο και —όπως είπα— δένει πολύ μεταξύ του.

Ήχοι balkan, groove, jazz, nu jazz, funk, dub, waltz, tango, latin. Σε μια τέτοια μίξη που δύσκολα θα βρεις σε ελληνική μπάντα. Must-have.

Το βρήκα στο Public, 15€. Buy it αντί να το κατεβάσετε για support στα παιδιά. Ή τουλάχιστον, κάντε και τα δύο.

Groundation + Don Carlos Rastavibe Day fest

Πέμπτη 1 Ιουλίου. Principal, Θεσσαλονίκη. 2 από τα μεγαλύτερα ονόματα της reggae σε ένα γαμάτο πολύωρο reggae live/gig/whatever. Από τις 7 παρά μέχρι τις 2 το βράδυ, το Principal ήταν γεμάτο από τους ήχους του μπάσου, της κιθάρας, των ντραμς και των πλήκτρων σε ρυθμούς reggae.

Irie!

Το όλο πρόγραμμα ξεκίνησε με την προβολή του Holding on to Jah, ένα ντοκιμαντέρ του Harisson Stafford (τραγουδιστή/front-man των Groundation) για το πως ξεκίνησε/μεγάλωσε/εξελίχτηκε το κίνημα των Rastafari. Με συνεντεύξεις από ιστορικούς αλλά και με σύγχρονο υλικό της εποχής και συντεύξεις *σχεδόν* όλων των μεγάλων ονομάτων της reggae. Το είδα σχεδόν από την αρχή — πρέπει να έχασα κάνα 10λεπτο μόνο.

Μετά σειρά είχαν οι Έλληνες Animation να ξεκινήσουν τη συναυλία. Είπαν τα δικά τους κομμάτια που μου άρεσαν πάρα πολύ ενώ προέκυψε ένα μικρο-πρόβλημα στα μικρόφωνα που τελικά λύθηκε. Στα + η γαμάτη φωνή του τραγουδιστή τους που θύμιζε μαύρου τζαμαϊκάνου που τραγουδάει ragga.

Αφού τέλιωσαν παίζοντας γύρω στην 1 ώρα και κάτι ψιλά, εμφανίστηκε ο... Don Carlos! Founding member των Black Uhuru, ο Don Carlos έδωσε ρεσιτάλ παρότι μεγάλης ηλικίας (γύρω στα 60) χωροπηδούσε σαν κατσίκι πάνω στη σκηνή από τη μία άκρη στην άλλη τραγουδώντας πολλά γνωστά δικά του κομμάτια. Στο τέλος είπε, φυσικά, guess who's coming to dinner... natty dreadlocks! Έγινε πανικός!

We gonna rock them, rock them all, we gonna beat them, beat them all!

Πέρασε κάνα 20λεπτο αφότου τέλιωσε ο Don Carlos και στην σκηνή βγήκαν οι πολυμελής Groundation. Ο Stafford φάνηκε γνώστης της πολιτικοοικονομικής κατάταστασης της χώρας μας και κάθε τόσο έλεγε τα δικά του positive λόγια (δυστυχώς δε μπόρεσα να ηχογραφήσω, αυτά που έλεγε ήταν διαμάντια) κάνοντας όλους μας να χοροπηδάμε ακόμη πιο δυνατά. Φάση παίχτηκε όταν μετά από 2+ ώρες τέλιωσαν, έφυγαν, αλλά τους κάναμε να γυρίσουν πίσω για ένα τελευταίο τραγούδι.

Ο ήχος ήταν πολύ καλός, η μπύρα στα 3 ευρώ (Βεργίνα όμως) και το νερο ΣΤΟ 1 ΕΥΡΩ (ΕΛΕΟΣ!). Φάουλ για το principal η τιμή του νερού. Στα αρνητικά και η ακριβή μετακίνηση από/προς Principal λόγω θέσης του. Στα ακόμη πιο θετικά όμως, όταν έχεις πρόσκληση για συναυλία (με πιάνεις;).

blessings bredrens and sistrents, stay irie and love everyone! everfaithful, eversure, everlivin jah rastafari!